Władza rodzicielska a prawo rodziców do kontaktów z dzieckiem

Zakres władzy rodzicielskiej nie oznacza wyłączności lub odseparowania rodziców w stosunku do dziecka. Z uwagi na powyższe, władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak tego wymaga dobro i interes dziecka.  Prawo do osobistej styczności z dzieckiem, przysługujące obojgu rodzicom jest prawem osobistym i nie powinno być uzależniane w żadnym stopniu od władzy rodzicielskiej. Oznacza to, iż nawet pozbawienie jednego z rodziców np.  wyrokiem rozwodowym władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem stron w żadnej mierze nie wpływa na uregulowanie i wykonywanie kontaktów tego rodzica.  Uregulowanie prawa do kontaktów rodzica z dzieckiem, przejawiające się np. w pozbawieniu matki lub ojca prawa do kontaktów z dzieckiem lub w ich ograniczeniu następuje w drodze odrębnego orzeczenia przez sąd, takie  uregulowanie uzasadnia treść art. 113 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
Takie stanowisko potwierdza chociażby  Sąd Najwyższy, w postanowieniu z dnia 5 maja 2000 r., II CKN 761/00 („Przegląd Sądowy” 2001, nr 9, s. 122), stwierdzając, że władza rodzicielska stanowi ogół obowiązków i praw względem dziecka mających na celu zapewnienie mu należnej pieczy i strzeżenie jego interesów. Rodzice mają jednak względem dziecka także prawa i obowiązki nieobjęte władzą rodzicielską, niestanowiące jej elementu, jak np. prawo do osobistej styczności z dzieckiem.