Co do zasady kwestia winy w rozkładzie pożycia nie powinna mieć wpływu dla rozstrzygania kwestii majątkowych pomiędzy byłymi małżonkami, jednak, jeżeli sposób zachowania jednego z małżonków w czasie trwania związku małżeńskiego miał bezpośredni wpływ na stopień przyczyniania się stron do powstania majątku wspólnego może stanowić to w konsekwencji uzasadnienie dla żądania ustalenia przez Sąd nierównych udziałów.
Zgodnie z art. 43 § 2 krio każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w jakim każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Ustalenie nierównych udziałów jest dopuszczalne w razie łącznego wystąpienia dwóch przesłanek, a mianowicie przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego w różnym stopniu oraz istnienia ważnych powodów, które uzasadniają ustalenie nierównych udziałów. W ramach przyczynienia się do powstania majątku wspólnego ocenia się nie tylko wkład finansowy małżonka, ale również jego osobiste starania i zaangażowanie w zaspokajaniu potrzeb rodziny i gromadzeniu majątku. Istotna jest zatem wysokość osiąganych dochodów, jak i użytek z nich czyniony. Niższe dochody współmałżonka mogą być zrównoważone jego osobistymi staraniami dla dobra rodziny. Wszystkie te przesłanki uwzględnia się przy ocenie stopnia przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego. Jest to element obiektywny mający znaczenie dla ustalenia nierównych udziałów, któremu musi towarzyszyć istnienie elementu subiektywnego, tzn. ważnych z punktu widzenia zasad współżycia społecznego powodów dla takiego orzeczenia.
Dla poparcia powyższej tezy warto przytoczyć orzeczenie, w którym Sąd Najwyższy orzekł (postanowienie z dnia 27 czerwca 2003 r., IV CKN 278/01, OSNC 2004, nr 9, poz. 146), iż „u podstaw art. 43 § 2 k.r.o. leży założenie, że tylko w małżeństwie prawidłowo funkcjonującym usprawiedliwione są równe udziały w majątku wspólnym, pomimo że małżonkowie przyczyniali się do jego powstania w różnym stopniu. Opiera się ono na więzach osobistych i gospodarczych między małżonkami oraz na obowiązku wzajemnej pomocy. To założenie nie znajduje jednak zastosowania, gdy małżonek rażąco lub uporczywie naruszał swe obowiązki wobec rodziny bądź doprowadził do zawinionego rozkładu pożycia. Trafnie wskazuje także SN, że „kwestia winy nie jest więc bez znaczenia przy ocenie „ważnych powodów”, dlatego przyjmuje się, że art. 43 § 2 k.r.o. nie powinien działać na niekorzyść małżonka, któremu nie można przypisać winy” (por. Andrzejewski Marek, Dolecki Henryk, Lutkiewicz-Rucińska Anita, Olejniczak Adam, Sokołowski Tomasz, Sylwestrzak Anna, Zielonacki Andrzej, Komentarz do art.43 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz.U.64.9.59), [w:] H. Dolecki (red.), T. Sokołowski (red.), M. Andrzejewski, A. Lutkiewicz-Rucińska, A. Olejniczak, A. Sylwestrzak, A. Zielonacki, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, LEX, 2010).
Przy ustalaniu istnienia „ważnych powodów” w rozumieniu art. 43 krio należy uwzględnić całokształt postępowania małżonków w czasie trwania wspólności majątkowej w zakresie wykonywania ciążących na nich obowiązków względem rodziny, którą przez swój związek założyli (1974.10.05 postanowienie SN III CRN 190/74LEX nr 7598).
Mając na uwadze powyższe warto w ramach postępowania o podział majątku wspólnego małżonków, zwrócić uwagę na sposób rozwiązania związku małżeńskiego stron, w szczególności na okoliczność z czyjej winy, jeżeli takowa została ustalona, przedmiotowy rozwód nastąpił.
Zachęcamy do sprawdzenia szczegółów naszych usług:
Porady prawne Kraków
Prawo spadkowe
Rozwód Kraków
Zachowek Kraków
do każdej ze spraw
w pozytywnym zakończeniu sporów sądowych
prawna na każdym etapie postępowania sądowego
