Istotne z punktu widzenia zagadnienia pojęcie bezprawnego uprowadzenia i pojęcie bezprawnego zatrzymania dziecka zostały określony w art. 3 lit. a i b Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, która został spisana w Hadze w dniu 25 października 1980 roku zgodnie z powyższym ,,Uprowadzenie lub zatrzymanie dziecka będzie uznane za bezprawne, jeżeli:

•  nastąpiło naruszenie prawa do opieki przyznanego określonej osobie, instytucji lub innej organizacji, wykonywanego wspólnie lub indywidualnie, na mocy ustawodawstwa państwa, w którym dziecko miało miejsce stałego pobytu bezpośrednio przed uprowadzeniem lub zatrzymaniem, oraz
• w chwili uprowadzenia lub zatrzymania prawa te były skutecznie wykonywane wspólnie lub indywidualnie albo byłyby tak wykonywane, gdyby nie nastąpiło uprowadzenie lub zatrzymanie.

Prawo do opieki określone w punkcie a) może wynikać w szczególności z mocy samego prawa, z orzeczenia sądowego lub administracyjnego albo z ugody mającej moc prawną w świetle przepisów ustawodawstwa tego państwa”. Powyższe definicje są zasadniczymi z punktu widzenia i zastosowania Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, istotne dla właściwego uregulowania i stosowania Konwencji są także pojęcie: stałego pobytu dziecka, prawa do opieki i prawa do osobistej styczności. Co istotne są to terminy autonomiczne pozostające w oderwaniu od prawa krajowego. Konwencja nakłada na sąd obowiązek zarządzenia niezwłocznego powrotu dziecka (po spełnieniu dalszych przesłanek) tylko w przypadku jego bezprawnego uprowadzenia lub zatrzymania. Mając na uwadze treść art. 3 omawianego aktu, przejawem bezprawności uprowadzenia i zatrzymania dziecka są:

1)  naruszenie prawa do opieki przyznanego określonej osobie, instytucji lub innej organizacji wykonywanego wspólnie lub indywidualnie, na mocy ustawodawstwa państwa, w którym dziecko miało miejsce stałego pobytu bezpośrednio przed uprowadzeniem lub zatrzymaniem oraz

2)  skuteczne wykonywanie tego prawa w chwili uprowadzenia lub zatrzymania, albo ustalenie, że prawo to byłoby wykonywane, gdyby wymienione zdarzenia nie nastąpiły.

Bezprawność uprowadzenia i zatrzymania określają zatem dwie przesłanki: a. prawna (naruszenie prawa do opieki) i b. faktyczna (rzeczywiste wykonywanie prawa do opieki w momencie uprowadzenia dziecka).  Zarówno przesłanka prawna jak i faktyczna muszą wystąpić jednocześnie, aby uprowadzenie lub zatrzymanie traktować jako bezprawne. Z uwagi na powyższe tylko takie transgraniczne transfery, które spełniają wspomniane przesłanki będą rodziły skutki jakie konwencja przewiduje dla bezprawnego uprowadzenia i bezprawnego zatrzymania dziecka za granicą. Dla uzupełnienia warto dodać, że oceny prawa do opieki dokonuje się przez pryzmat przepisów prawa państwa, w którym dziecko miało przed bezprawnym uprowadzeniem czy zatrzymaniem pobyt stały.

Zachęcamy do sprawdzenia szczegółów naszych usług:

Porady prawne Kraków
Prawo spadkowe
Rozwód Kraków
Zachowek Kraków